З 1 лютага па 31 мая ў галерэі "Атрыум" ладзіцца выстаўка «Люблю Беларусь!», прысвечаная 150-годдзю паўстання 1863–1864 гг. і 175-годдзю з дня нараджэння К. Каліноўскага.
Мысліцель, публіцыст, рэвалюцыянер-дэмакрат, кіраўнік гераічнага паўстання Кастусь Каліноўскі ўпісаў яскравую старонку ў гісторыю вызваленчага руху і культуры беларускага народа. Каліноўскі абгрунтаваў неабходнасць барацьбы за палітычнае і духоўнае разняволенне беларускага народа, прапанаваў ідэю стварэння суверэннай дэмакратычнай дзяржавы, у аснову якой пакладзены канстытуцыйны і парламенцкі вопыт заходнееўрапейскіх краін.
Кастусь Каліноўскі (Вікенцій-Канстанцін Сымонавіч Каліноўскі) нарадзіўся 2 лютага 1838 г. у вёсцы Мастаўляны Ваўкавыскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Беластоцкае ваяводства, Польшча) у мнагадзетнай шляхецкай сям’і.
У 1847 г. Кастусь паступіў у Свіслацкую гімназію. Гэта была адна з лепшых школ Гродзенскай губерні. Навучэнне ў Свіслацкай гімназіі аказала моцны ўплыў на фарміраванне светапогляду маладога чалавека.
Летам 1856 г. браты Віктар і Кастусь Каліноўскія пераехалі ў Пецярбуг, дзе Кастусь стаў студэнтам юрыдычнага факультэта Пецярбургскага ўніверсітэта. У час вучобы ён захапляецца ідэямі класічнай нямецкай філасофіі і заходнееўрапейскага ўтапічнага сацыялізму, цікавіцца культурай славянскіх народаў. Кастусь з братам уваходзілі ў нелегальны гурток З. Серакоўскага і Я. Дамброўскага, які знаходзіўся пад ідэйным уплывам лепшых традыцый нацыянальна-вызваленчага руху як Польшчы, так і Расіі. Пасля заканчэння ўніверсітэта вярнуўся на Беларусь.
Вяртанне на радзіму супала з абвяшчэннем сялянскай рэформы, ростам сялянскіх выступленняў, абвастрэннем палітычнай сітуацыі ў Расіі і Польшчы. Восенню 1861 г. Каліноўскі ўвайшоў у склад Камітэта руху – віленскага цэнтра па падрыхтоўцы ўзброенага паўстання на Беларусі і ў Літве, які пазней быў перайменаваны ў Літоўскі правінцыяльны камітэт (ЛПК). У 1862 г. заснаваў нелегальную друкарню і наладзіў выпуск першай беларускай рэвалюцыйна-дэмакратычнай газеты «Мужыцкая праўда». Калі ў ноч на 23 студзеня 1863 г. у Польшчы выбухнула ўзброенае паўстанне, ЛПК прыняў рашэнне падтрымаць яго і абвясціў сябе Часовым правінцыяльным урадам Літвы і Беларусі і заклікаў насельніцтва да ўзброенай барацьбы з самадзяржаўем.
Пасля падаўлення паўстання Кастусь Каліноўскі быў публічна павешаны 10 сакавіка 1864 г. у Вільні. Адзін з самых любімых нацыянальных герояў беларускага народа – Кастусь Каліноўскі пражыў усяго 26 гадоў, але зрабіў столькі, што памяць аб ім перажыве вякі.
Паўстанне 1863 г. – неад’емная частка гістарычнай свядомасці беларускага народа. Яно апаліла сваім полымем біяграфіі пачынальнікаў нашай літаратуры В. Дуніна-Марцінкевіча, А. Вярыгі-Дарэўскага, Ф. Багушэвіча, В. Каратынскага і іншых.
Кастусь Каліноўскі ўжо больш за сто гадоў прыцягвае ўвагу даследчыкаў розных краін і народаў. Вядома больш за 600 прац, апублікаваных як ў нашай краіне, так і за яе межамі. Своеасаблівы летапіс гераічнага жыцця К. Каліноўскага і падзей 1863–1864 гг. прадстаўлены на юбілейнай кніжна-ілюстрацыйнай выстаўцы. Экспазіцыю складаюць каля 100 дакументаў, выдадзеныя на працягу ХІХ–ХХІ ст. Сярод іх даведачныя, навуковыя, навукова-метадычныя, літаратурна-мастацкія, нотныя і ілюстрацыйныя выданні.
