Інэса Аляксееўна нарадзілася 13 жніўня 1932 года ў горадзе Старыца Калінінскай вобласці (сёння – Цвярская вобласць) Расійскай Федэрацыі.
У 1940 годзе дзяўчынка пайшла ў першы клас адной з сярэдніх школ Ленінграда. Пачатак Вялікай Айчыннай вайны вымусіў сям'ю эвакуявацца ў Куйбышаў Новасібірскай вобласці, а пазней у сувязі з тым, што бацька Інэсы не вярнуўся з фронту, пераехаць на пастаяннае месца жыхарства ў Беларусь, у Полацк.
Скончыўшы ў 1950 годзе Полацкую сярэднюю школу, дзяўчына паступіла на бібліятэчны факультэт Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута імя М. Горкага (сёння – Беларускі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт імя М. Танка).
Па заканчэнні ВНУ ў жніўні 1955 года Інэса Аляксееўна была прынята на пасаду бібліятэкара беларускага аддзела Дзяржаўнай бібліятэкі БССР імя У.І. Леніна (сёння – Нацыянальная бібліятэка Беларусі). У першыя гады па сямейных абставінах ёй даводзілася некалькі разоў перарываць працу ў бібліятэцы.
Высокі прафесіяналізм дазволіў І.А. Сініцынай ў 1965 годзе ўзначаліць працу сектара агульных чытальных залаў, а праз чатыры гады – сектара класіфікацыі і арганізацыі каталогаў.
Інэса Аляксееўна ў цэнтры
Загадам міністра культуры БССР у 1973 годзе Інэса Аляксееўна была прызначаная намеснікам дырэктара па бібліятэчнай працы. На гэтай пасадзе яна плённа працавала на працягу наступных 13 гадоў.
1984 год
І.А. Сініцына карысталася заслужаным аўтарытэтам сярод супрацоўнікаў і бібліятэчных спецыялістаў рэспублікі. Калегі з цеплынёй успамінаюць час працы з ёй, характарызуючы Інэсу Аляксееўну як высокапрафесійнага, ініцыятыўнага, з творчым падыходам да справы кіраўніка, які шмат увагі і сіл надаваў пытанням паляпшэння абслугоўвання чытачоў, камплектаванню і арганізацыі кніжных фондаў, даведачна-бібліяграфічнай працы і развіццю сістэмы каталогаў і картатэк, а таксама падрыхтоўцы бібліятэчных кадраў краіны.
Людміла Васільеўна Скібіна, якая працавала ў свой час пад кіраўніцтвам І.А. Сініцынай, пісала ў сваіх успамінах: “«Сінічка» прыцягвала сваёй мяккасцю і далікатнасцю. А пастаянная ветлівасць на мілавідным твары, не магла не выклікаць прыязнасць у кожнага. Памятаю яе звонкі пералівісты смех. Ён даносіўся здалёк і як бы з'яўляўся сігналам ўсміхнуцца ў адказ”.
Інэса Аляксееўна справа, 1972 год
Інэса Аляксееўна прымала актыўны ўдзел у грамадскім жыцці: на працягу шэрагу гадоў была членам Усесаюзнага ленінскага камуністычнага саюза моладзі і партыйнага бюро, старшынёй мясцовага камітэта прафсаюза бібліятэкі, двойчы абіралася дэпутатам Мінскага гарадскога савета народных дэпутатаў.
Інэса Аляксееўна справа
За прафесійныя заслугі і дзелавыя якасці ў 1982 годзе Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР І.А. Сініцынай было прысвоена ганаровае званне заслужанага дзеяча культуры БССР. Прафесіяналізм Інэсы Аляксееўны быў адзначаны шэрагам Ганаровых грамат – Вярхоўнага Савета БССР, Міністэрства культуры БССР і Беларускага рэспубліканскага камітэта прафсаюза работнікаў культуры, абкама прафсаюза работнікаў культуры, а таксама юбілейным медалём “За доблесную працу” і значком “За выдатную працу”.
“Гэта самы цудоўны чалавек, якога я сустракала ў сваім жыцці. Разумная, добрая, жыццярадасная, заўсёды з усмешкай на твары. Працаваць побач з ёй было шчасцем. Усё добрае, што я маю ў жыцці – ад яе”, – з павагай і любоўю ўспамінае сёння каляжанку Людміла Мікалаеўна Рабок.
Інэса Аляксееўна з Людмілай Мікалаеўнай Рабок, 1982 год
І.А. Сініцына пайшла з жыцця ў 1987 годзе, пакінуўшы яркі след не толькі ў гісторыі Дзяржаўнай бібліятэкі БССР імя У.І. Леніна, але і ў сэрцах тых, каму пашчасціла быць з ёй знаёмымі.
Матэрыял падрыхтаваны галоўным бібліятэкарам навукова-даследчага аддзела бібліятэказнаўства
Вольгай Анатольеўнай Какшынскай.
Пра ветэранаў і супрацоўнікаў Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі чытайце ў рубрыцы “Партрэты: гісторыя бібліятэкі ў асобах”.
