Заўсёды ўражвае ўменне мастака і дызайнера Уладзіміра Цэслера выдаць гледачу квінтэсенцыю, сімвал з’явы, падзеі. Прываблівае яго мастацкае асэнсаванне жыцця.
Журналіст газеты “Літаратура і мастацтва” Вольга Паўлючэнкава запыталася ў мастака пра выбар кніг для чытання. Нагодай для размовы стала адна з яго мініяцюр, якія ўразаюцца ў памяць і прымушаюць асэнсоўваць іх шматкроць, – “Пегас ХХ стагоддзя”. Сімвалам паэзіі стаў шкілет дыназаўра.
– Раскажыце, калі ласка, пра гэты твор.
– Насамрэч гэта адна з трагічных работ – помнік Мандэльштаму, Бродскаму і ўсім вялікім расійскім паэтам, жыццё якіх абарвалася ў тым стагоддзі.
– Вашы любімыя аўтары?
– Складана вылучыць адразу. Сэлінджэр, Маркес. У апошнія гады – Пялевін.
– Уладзімір, ці шмат часу ўдаецца правесці з кнігай?
– Няма часу на чытанне, сапраўды. Паверыце, нават на працу часу няма! Мне не хапае 24 гадзін у суткі.
– Мяркуючы па апошняй выстаўцы, не паверу. Лепш раскажыце, як прыходзіць да вас другое дыханне. Што дае сілы?
– Безумоўна, сын. Зрабіць так, каб яму ўсяго хапала, – галоўны стымул. А ўвогуле праца – гэта руціна. Іншы чалавек усё жыццё працуе за станком. Скажыце, як ён гэта вытрымлівае?
– Кнігі якіх аўтараў выбіраеце для сына?
– Сын сам выбірае, я яму не навязваю. На Новы год папрасіў кнігу “Самыя высокія хмарачосы свету” – і атрымаў падарунак.
Як паведамляе газета “Культура”, ў Будапешце, у галерэі “Фораш”, адкрылася выстаўка вядомага беларускага мастака і дызайнера. Культурная акцыя арганізавана Пасольствам Беларусі ў Венгрыі.
Экспазіцыя мае немудрагелістую назву “Культурны плакат”, і на ёй экспануецца 45 твораў гэтага жанру. Паводле слоў Уладзіміра Цэслера, ён не рыхтаваў для выстаўкі ў замежжы нешта адмысловае, асаблівае. Прадстаўленыя там постары добра вядомыя беларускай аўдыторыі. На ягоную думку, па сутнасці, няма розніцы: выстаўляцца на радзіме, у Расіі ці ў краінах Еўрасаюза, бо культурная публіка паўсюль аднолькавая, людзей цікавіць адно і тое ж. У гэтым мастак у чарговы раз пераканаўся, калі пабачыў, які поспех у гледачоў на радзіме і ў замежжы сёння маюць яго сацыяльныя плакаты, створаныя яшчэ ў савецкі час. Жыццё змяняецца, а тэмы застаюцца…
Выстаўка ў Будапешце для мэтра беларускага дызайну ў пэўнай ступені – юбілейная. Яна – як вяртанне ў маладосць. 25 гадоў таму Цэслер ладзіў персаналію ў венгерскім горадзе Печ – культавай мясціне для фанатаў “оп-арту” (тут нарадзіўся заснавальнік гэтага напрамку – класік ХХ стагоддзя Віктор Вазарэлі). Тое, што Уладзімір Цэслер прадставіў зараз у венгерскай сталіцы, – таксама класіка. Беларуская нацыянальная.
Крыніца: газета “Літаратура і мастацтва”, 15.03.2013
 |
 |
