![Выстаўка "Ніводнай літарай не лгу…"](/upload/iblock/50f/50f579a9861685db508c9fef996b0cef.jpg "Выстаўка "Ніводнай літарай не лгу…"")
З 18 студзеня па 29 лютага 2008 года ў Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі (кальцавы калідор, 3-ці паверх) праходзіць юбілейная кніжная выстаўка "Ніводнай літарай не лгу…", прысвечаная 70-годдзю з дня нараджэння паэта, барда, акцёра Уладзіміра Высоцкага (1938-1980гг.).
Прадстаўленыя на выстаўцы матэрыялы распавядаюць аб жыцці і творчасці У. Высоцкага. У экспазіцыі сабрана каля 200 дакументаў, сярод якіх кнігі, брашуры, буклеты, бібліяграфічныя даведнікі, фотаальбомы, паштоўкі, пласцінкі, аўдыёкасеты, кампакт-дыскі.
Імя Уладзіміра Высоцкага не патрабуе прадстаўлення. Ён стаў легендарнай асобай яшчэ ў маладыя гады – як кінаакцёр і артыст Тэатра на Таганцы, як аўтар і выканаўца песень, якія слухала і спявала ўся краіна. Нарадзіўся і жыў Высоцкі ў Маскве. У 1956 годзе скончыў школу-студыю пры МХАце, іграў у Тэатры мініяцюр, у Драматычным тэатры імя А.С. Пушкіна, з 1964 года – у Тэатры драмы і камедыі на Таганцы, дзе сыграў больш за 20 роляў, зняўся ў 30 мастацкіх і тэлефільмах.
З дзяцінства пісаў вершы. Усяго ім напісана больш як 600 вершаў і песень, шматлікія з іх – да кінафільмаў і спектакляў. Пісаў таксама прозу, сцэнарыі і казкі.
З паэтычнай спадчынай Высоцкага наведвальнікаў выстаўкі знаёмяць шматлікія зборнікі аўтара: «Не пройдет и полгода» (2007), «Я не верю судьбе» (2006), «Избранное» (2006), «Кони привередливые» (2003), «Спасите наши души» (2002), «Стихи и песни» (2001), «Я, конечно, вернусь» (1999), «Собрание сочинений в семи томах» і іншыя.
У.Высоцкі быў шматбаковым чалавекам. Аб гэтым можна даведацца з кніг, напісаных калегамі па творчым цэху, сучаснікамі, людзьмі, якія асабіста ведалі і мелі зносіны з ім, яго блізкімі: В. Залатухін «Секрет Высоцкого» (2002), Ф.І. Раззакаў «Владимир Высоцкий. По лезвию бритвы» (2004), Р.П. Крэчатава «Трое» (2005), М.Владзі «Владимир, или Прерванный полет» (1989) іншыя. Унікальнай у гэтых адносінах з’яўляецца кніга А.А. Цярэнцева «Владимир Высоцкий: монолог со сцены» (2000). У ёй адлюстраваныя літаратурныя запісы са старых канцэртных плёнак Высоцкага, дзе захаваліся яго гутаркі з залай, выступленні, адказы на запіскі, разважанні ўслых.
У.Высоцкі быў шматбаковым чалавекам. Аб гэтым можна даведацца з кніг, напісаных калегамі па творчым цэху, сучаснікамі, людзьмі, якія асабіста ведалі і мелі зносіны з ім, яго блізкімі: В. Залатухін «Секрет Высоцкого» (2002), Ф.І. Раззакаў «Владимир Высоцкий. По лезвию бритвы» (2004), Р.П. Крэчатава «Трое» (2005), М.Владзі «Владимир, или Прерванный полет» (1989) іншыя. Унікальнай у гэтых адносінах з’яўляецца кніга А.А. Цярэнцева «Владимир Высоцкий: монолог со сцены» (2000). У ёй адлюстраваныя літаратурныя запісы са старых канцэртных плёнак Высоцкага, дзе захаваліся яго гутаркі з залай, выступленні, адказы на запіскі, разважанні ўслых.
На выстаўцы можна пазнаёміцца і з такімі навуковымі матэрыяламі з фондаў бібліятэкі, як «Владимир Высоцкий и Беларусь: Документально-художественное исследование» В. Кіені і В. Міткевіча, альманах «Мир Высоцкого: Исследования и материалы» А.Я. Крылова и В.Ф. Шчарбакова, «Владимир Высоцкий: страницы биографии» С.М. Зубрылінай, «Правда смертного часа. Посмертная судьба» В. Перавозчыкава, «Владимир Высоцкий: мир и слово» А.У. Скобелева. А ў зборніках серыі «Белорусские страницы» сабраныя даследаванні, перапіска, успаміны аб Высоцкім з архіваў У. Тучына і Б.Акімава. У адным са зборнікаў распавядаецца аб мінскай калекцыі фанаграм, дакументальных кіна- і відэаматэрыялах артыста.
Выстаўка разлічана на шырокую чытацкую аўдыторыю.
Кантактны тэлефон 293-28-86.
 |
 |
 |
 |
