З 12 студзеня па 10 лютага ў зале нотных і аўдыявізуальных дакументаў (пам. 305) дэманструецца выстаўка “Рыцар камернага жанру”, прысвечаная 180-годдзю з дня нараджэння Цэзара Антонавіча Кюі (1835–1918).
Цэзар Кюі – рускі кампазітар, музычны крытык, ваенны інжынер – скончыў Ваенна-інжынерную акадэмію ў Пецярбургу ў 1857 г., займаўся выкладчыцкай і навуковай работай, быў вядучым спецыялістам у галіне фартыфікацыі.
Музыкай Ц. Кюі займаўся з 10 гадоў, але сур’ёзна не ўспрымаў сваё захапленне. Як кампазітар дэбютаваў у 1859 г. Ён быў выдатным меладыстам, вакальная музыка вабіла яго мацней, чым інструментальная. З асаблівай любоўю ён культываваў форму раманса, у якой з’явіўся прадаўжальнікам М. Глінкі і А. Даргамыжскага. Кампазітар і музыказнавец Б. Асаф’еў лічыў, што менавіта “раманс, салонная лірыка – сапраўдная сфера Кюі”, адзначаў як характэрныя рысы яго творчасці “элегантнасць мелодыі, густ да вытанчаных гармоній…”. Кампазітар напісаў звыш 300 рамансаў для голасу і фартэпіяна, у ліку якіх шырока вядомыя “Царскасельская статуя”, “Спалены ліст”, “Жаданне», “Пра што ў цішы начэй”, “Змяркалася” і інш.
Сярод музычнай спадчыны Ц. Кюі – оперы “Сын мандарына” (1859), “Вільям Раткліф" (1861–1868), “Банкет падчас чумы” (1895–1900), “Капітанская дачка” (1907–1909); дзіцячыя оперы “Чырвоны капялюшык” (1911), “Кот у ботах” (1912), “Іван-волат” (1913); завершаныя, незакончаныя аўтарамі, оперы “Каменны госць” А. Даргамыжскага і “Сарочынскі кірмаш” М. Мусаргскага; харавыя творы a capella; сюіты для аркестра, п’есы для скрыпкі і фартэпіяна і іншыя сачыненні.
Кампазітар таксама займаўся музычнай крытыкай. Яго артыкулы (каля 700) друкаваліся ў “Петербургских ведомостях”, “Искусстве”, “Музыкальном обозрении” і іншых выданнях як у Расіі, так і за мяжой.
На выстаўцы прадстаўлены нотныя і аўдыядакументы вышэйпералічаных твораў, а таксама выбраныя артыкулы і лісты Ц. Кюі.
Дапаўняюць экспазіцыю даведачныя выданні і публікацыі пра творчасць кампазітара.
Кантактны тэлефон: (8 017) 293 27 52.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
