Кіраўніца Інфармацыйнага цэнтра японскай культуры Масака Тацумі з дапамогай дабрачыннага фонду “Чыра” ініцыявала выданне на беларускай мове кнігі казак японскага дзіцячага пісьменніка Нанкіцы Ніімі “За рукавічкамі”, пераклад выканала яе дачка Юйэ Тацумі. Кніга ўжо паступіла ў Нацыянальную бібліятэку, а таксама бібліятэкі абласных цэнтраў Беларусі.
Маленькія чытачы казак перанясуцца ў Краіну ўзыходзячага сонца, дзе жывуць іх аднагодкі – Сохаці і Тоіці, Кацумі і Сугісаку, Кадзо і Таро. У палісадніках іх дамоў растуць карычныя дрэвы і квітнеюць камеліі, а непадалёк узвышаюцца горы. Героі чароўных гісторый забаўляюцца з жукамі-насарогамі, ходзяць у госці да сяброў, частуюцца рысавымі ляпёшкамі, трапляюць на традыцыйныя святы, дзе назіраюць за танцамі марыянетак, ліхтарыкамі і феерверкамі.
З жывёламі і раслінамі ў казках адбываюцца ператварэнні. Парастак бамбуку ўцякае ад матулі і цягнецца на тонкі загадкавы гук. Ён вырастае дарослым, і з яго робяць чароўную флейту. Матуля-ліса пасылае сваё лісяня ў вёску набыць у краме капелюшоў маленькія рукавічкі. Яна ператварае адну лапку лісяняці ў дзіцячую далонь, каб людзі не пакрыўдзілі яе малыша. Малое пераблытвае і прасоўвае ў дзверы крамы лісіную лапку, але чалавек праяўляе любоў і прадае рукавічкі на лапку лісяняці.
Папулярны японскі педагог, перакладчык і паэт Нанкіцы Ніімі (1913 – 1943) за сваё кароткае жыццё пакінуў значны след у літаратуры і стаў вядомы як японскі Андэрсан. Ён быў маладым пісьменнікам і, магчыма, таму захаваў яркія ўражанні свайго дзяцінства, якія вобразна перадаў у казках. Яго творы здзіўляюць веданнем дзіцячых перажыванняў у розных абставінах і дапамагаюць зазірнуць у свет пачуццяў і ўяўленняў дзіцяці.
Найбольш папулярныя казкі Нанкіцы Ніімі – “Лісяня Гон”, “Гаротнасці смаўжа”, “За рукавічкамі” – перакладзены на 12 моў свету. У 2013 годзе да 100-гадовага юбілею Нанкіцы казкі ўпершыню былі перакладзены на беларускую і рускую мовы пры дапамозе Інфацэнтра японскай культуры ў Мінску. Новае выданне 2018 года дапоўнена іншымі казкамі, якія пераклала Юйэ Тацумі.
Юйэ Тацумі.
Яе маці яшчэ з дзяцінства ведала творы Нанкіцы Ніімі, але ніколі не ўяўляла, што будзе чытаць іх калі-небудзь беларускім дзеткам! Бацькі Масака-сан жывуць у Кіёта. У Японіі яна скончыла ўніверсітэт па спецыяльнасці “сацыёлаг-педагог”. Ва Уладзівастоку вывучала рускую мову, потым пераехала ў Мінск, выкладала японскую мову ў Беларускім дзяржаўным універсітэце. Маладзенькая абаяльная японка закахалася ў мужнага спартсмена, які нагадваў ёй стралка з лука Насу На-Ёйці са старажытнай японскай легенды. Яго звалі Сцяпан Бугайчук. У шлюбе ў іх нарадзілася дачка. Сёлета Юйэ заканчвае вучобу ў мінскай гімназіі № 18. Яна марыць стаць медыкам і спрыяць умацаванню здароўя беларусаў і японцаў.
Масака Тацумі.
Спадарыня Масака Тацумі шчыра любіць беларускую мову і працягвае ўдасканальваць яе. Кіраўніца Інфармацыйнага цэнтра японскай культуры – удзельніца шматлікіх дабрачынных акцый і аўтар многіх беларуска-японскіх культурных праектаў. Яна перакладала на японскую мову вершы Янкі Купалы, Рыгора Барадуліна, Алеся Камоцкага, была ініцыятаркай стварэння музычнага праекта “Месяц і Сонца” на вершы японскіх паэтаў, які ажыццявіў Зміцер Вайцюшкевіч у 2005 годзе.
Цэнтр японскай культуры створаны ў Мінску ў 1999 годзе пры дзіцячай бібліятэцы № 5 з дапамогай заснавальніка фонду “Чыра” інжынера Усуі Хіра. Дэманстраванне чайных цырымоній, выстаўкі кімано, майстар-класы па арыгамі, клуб японскіх шахмат сёгі і іншыя разнастайныя формы дзейнасці цэнтра знаёмяць беларусаў з японскай культурай, паглыбляюць веды пра Краіну ўзыходзячага сонца, пашыраюць сяброўскія стасункі.Аўтар публікацыі: Эла Дзвінская.
Матэрыял апрацаваны аддзелам суправаджэння інтэрнэт-партала.
