19 мая в библиотеке в рамках проекта «Клуб книжных профессоров» состоялась встреча с художником и музыкантом Андрусём Такиндангом.
Андрусь написал прекрасную песню о Франциске Скорине и нарисовал портрет первопечатника.
Дети получили автографы от художника и спели вместе песню «Скарына»:
Казалі сябры, казалі суседзі:
Францішак, навошта з Полацку едзеш?
Стартап не надзейны, не варта і брацца.
Завязвай, браце, з гэтым дзівацтвам.
Патрэбна каму твая родная мова?
Патрэбна каму друкаванае слова?
Не тыя часы, не тыя ўмовы,
Народ не гатовы.
Рукі – ў кішэні, голаў – у шыю
Не тыя часы, варункі не тыя.
Пад лавай сядзі з крайняе хаты
Ні кроку – без поўнай перадаплаты.
Не варта і брацца: не тое грамадства
Марна разводзіць думак вібрацыі,
Пляваць, ці ты маеш розум і рацыю,
Мера асобы – манетызацыя.
Скажы нам, скажы нам, Францішак Скарына,
Прымае як сына ў госці Зямля,
Скажы нам, ці праўда, Францішак Скарына,
У родных мясцінах прарокаў няма?
Перашэпты за плячыма,
За плячыма злыя кпіны,
Не скараецца Скарына,
Не скараецца Скарына.
Не скараецца Скарына
Акалічнасцям жыцця
Перашэпты за плячыма
А наперадзе – абсяг.
А наперадзе – дарогі,
Рызыкоўныя шляхі
Беларускіх словаў крокі,
Друкаваныя радкі.
Будзь, як Скарына,
не трэба скарацца,
У аўтсайдзе, у майнстрыме
Рабі сваю працу.
Скажы нам, скажы нам, Францішак Скарына,
Прымае як сына ў госці Зямля,
Скажы нам, ці праўда, Францішак Скарына,
У родных мясцінах прарока няма?
Материал предоставлен научно-исследовательским отделом книговедения.
Читайте также:
