З 3 па 8 студзеня 2005 г. у аддзеле беларускай літаратуры Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі праходзіць выстаўка, прысвечаная 100-годдзю з дня нараджэння беларускага паэта і перакладчыка Уладзіміра Марцінавіча Хадыкі.
У экспазіцыі прадстаўлены зборнікі паэзіі, творы ў перакладзе аўтара, матэрыялы аб жыцці і творчасці паэта.
Глыбокі лірык і мастак выразнага грамадзянскага тэмпераменту, Уладзімір Хадыка з'яўляецца адным з найбольш яркіх і самабытных беларускіх паэтаў, чыя творчасць адлюстроўвае імкненне не толькі авалодаць гэтай тэматыкай і паўнакроўна раскрыць светаадчуванне сучасніка, але і паяднаць рамантычную акрыленасць з глыбокім лірызмам.
Першыя вершы Уладзіміра Хадыкі з'явіліся ў друку ў 1926 г. У тым жа годзе выйшла і яго першая кніга паэзіі "Суніцы" (1926), пазней былі выдадзены паэтычныя зборнікі "Выбраныя вершы" (1932) і "Радасны будзень" (1935).
Уладзімір Хадыка вядомы таксама як перакладчык. Дзякуючы яму загучалі па-беларуску творы Максіма Горкага ("Песня пра Буравесніка", "Мяшчане", "На дне" і інш.), раман Кузьмы Гарбунова "Ледалом", кніга выбраных твораў Уладзіміра Бахмецьева "Людзі і рэчы", раман Міхаіла Шолахава "Ціхі Дон".
Асабісты лёс надзвычай таленавітага паэта склаўся нялёгка: ён быў несправядліва асуджаны на дзесяць гадоў і высланы ў Сібір, дзе трагічны выпадак абарваў яго жыццё.
Арыгінальная, непаўторная паэзія У. Хадыкі, паэзія, якую так любіў і так высока ставіў Янка Купала, і сёння захоўвае сваю прывабнасць.