Яўгенія Антонаўна нарадзілася ў 1930 годзе ў вёсцы Запалякі Маладзечанскага раёна Мінскай вобласці. Як і шматлікім жыхарам Беларусі, якія нарадзіліся ў той час, дзяўчынцы давялося перажыць усе жахі вайны: акупацыю, матэрыяльныя страты, арышт бацькі немцамі і многае іншае.
Пасляваеннае юнацтва таксама не было лёгкім: у 1947 годзе ёй прыйшлося пайсці працаваць табельшчыцай пункта тэхнічнага агляду станцыі Маладзечна і перайсці ў вячэрнюю школу.
У 1950 годзе Яўгенія паступіла на бібліятэчны факультэт Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута імя М. Горкага. Пасля заканчэння вучобы ў 1954 годзе была накіравана на працу інспектарам па бібліятэках Гомельскага абласнога ўпраўлення культуры. Маладога спецыяліста адразу абралі сакратаром камсамольскай арганізацыі ўпраўлення культуры; яна актыўна ўдзельнічала ў мастацкай самадзейнасці; працягвала вучыцца (скончыла вячэрні Універсітэт марксізму-ленінізму пры Гомельскім райкаме партыі). У верасні 1960 года перайшла на працу ў Гомельскую абласную бібліятэку, але прапрацавала там толькі да канца 1960 года, так як выйшла замуж за Міхаіла Рыгоравіча Вальковіча і пераехала да мужа ў Мінск.
У 1961 годзе, практычна ў дзень свайго нараджэння, Яўгенія Антонаўна прыйшла на працу ў Дзяржаўную бібліятэку БССР імя У.І. Леніна (ДБЛ БССР). У гэты час заканчвалі ўзвядзенне новага будынка для сховішча па вуліцы Кірава і быў зацверджаны новы штатны расклад, з вялікай колькасцю супрацоўнікаў аддзела кнігазахавання. Загадам № 10 ад 4 лютага 1961 года Я.А. Вальковіч была прынята на працу старшым бібліятэкарам гэтага аддзела. “Падарунак лёсу”, – коратка кажа яна пра гэтую падзею.
Праз паўтара гады, 5 верасня 1962-га, яе перавялі на пасаду вучонага сакратара бібліятэкі. Гэтай працы яна аддала шмат душы і сіл. Першую справаздачу аб рабоце Дзяржаўнай бібліятэкі БССР імя У.І. Леніна, якая ёсць у каталогу НББ, падрыхтавала менавіта Я.А. Вальковіч (разам з нам. дырэктара бібліятэкі І.А. Санковай). Першы даведнік па ДБЛ БССР, які многія гады быў незаменным дапаможнікам для кожнага чытача, склала таксама яна.
Высокі прафесіяналізм і выдатнае веданне замежнай мовы дазволілі Яўгеніі Антонаўне ў 1973 годзе заняць пасаду загадчыцы аддзела замежнай літаратуры (АЗЛ). У тыя гады гэты аддзел некалькі адрозніваўся ад іншых аддзелаў бібліятэкі: мала таго, што гэта быў комплексны аддзел, амаль бібліятэка ў бібліятэцы, дык яшчэ і працавалі ў ім пераважна выпускнікі інстытутаў замежных моў са сваімі ўяўленнямі пра бібліятэку і месца аддзела ў ёй. Маючы на той час амаль дваццацігадовы бібліятэчны стаж працы, Яўгенія Антонаўна ясна разумела неабходнасць сур’ёзных змен у дзейнасці аддзела: удакладнення профілю камплектавання бібліятэкі замежнымі выданнямі, аптымізацыі апрацоўкі новых паступленняў, паляпшэння даведачнага апарата і г.д.
АЗЛ быў метадычным цэнтрам па працы з замежнай літаратурай для бібліятэк усёй краіны; кантактаваў з міжнароднымі арганізацыямі; атрымліваў, апрацоўваў і захоўваў матэрыялы ААН як яе дэпазітарый; падаваў інфармацыю для ўключэння ў агульнасаюзныя зводныя каталогі і г.д. Можна толькі дзівіцца таму, як Яўгенія Антонаўна з усім гэтым спраўлялася. Ёй удалося стварыць дружны і працаздольны калектыў аднадумцаў – і гэта таксама адна з самых вялікіх яе заслуг.
Яўгенію Антонаўну, як і большасць людзей яе пакалення, адрознівае актыўная жыццёвая пазіцыя: у 1965 годзе яна стала старшынёй прафсаюзнага камітэта бібліятэкі, сумяшчаючы гэтую няпростую працу з выкананнем службовых абавязкаў. Неаднаразова была старшынёй участковай камісіі па выбарах у Саветы дэпутатаў працоўных, уваходзіла ў склад парткама бібліятэкі, рэдкалегіі насценнай газеты, вяла курсы польскай мовы для супрацоўнікаў і рабіла многае іншае, заўсёды застаючыся добразычлівым, вясёлым чалавекам, які жыва цікавіцца ўсім і ўдзельнічае ў грамадскім і культурным жыцці.
Узнагароджана ганаровымі граматамі Міністэрства культуры БССР і БРК прафсаюза работнікаў культуры (1967, 1980), Ганаровай граматай Міністэрства культуры СССР і ЦК прафсаюза работнікаў культуры (1972).
У 1985 годзе Я.А. Вальковіч сышла на заслужаны адпачынак, але па-ранейшаму ўдзельнічала ў жыцці аддзела замежнай літаратуры, жыва цікавілася яго праблемамі, заўсёды наведвала бібліятэчныя святочныя мерапрыемствы. За 35 гадоў, якія прайшлі з дня выхаду на пенсію, яна ні разу не забылася павіншаваць сваіх “іншаземак” з днём нараджэння, сказаць добрыя словы, зарадзіць аптымізмам і выдатным настроем.
Калектыў Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі ад усяго сэрца віншуе Яўгенію Антонаўну з юбілеем і жадае моцнага здароўя, даўгалецця і невычэрпнай жыццёвай энергіі!
Матэрыял падрыхтаваны аддзелам даведачна-інфармацыйнага абслугоўвання.
