Алена Сяргееўна нарадзілася 18 кастрычніка 1931 года ў г. Нова-Барысаў Мінскай вобласці ў сям’і служачых.
Пачатак Вялікай Айчыннай вайны вымусіў сям’ю летам 1941 года эвакуіравацца з Віцебска ў Куйбышаўскую вобласць (цяпер – Самарская вобласць Расійскай Федэрацыі). У 1946 годзе дзяўчына з бацькамі вярнулася ў Мінск, дзе, скончыўшы ў 1950-м сярэднюю школу, паступіла ў Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут замежных моў (цяпер – Мінскі дзяржаўны лінгвістычны ўніверсітэт). У выніку навучання ёй была прысвоена кваліфікацыя выкладчыка французскай мовы сярэдняй школы і званне настаўніка сярэдняй школы.
Атрымаўшы вышэйшую адукацыю, у лістападзе 1954 года Алена была прынята на пасаду бібліятэкара Дзяржаўнай бібліятэкі БССР імя У.І. Леніна. Пазней, з ліпеня 1961 года, яна была пераведзена на пасаду старшага бібліятэкара аддзела замежнай літаратуры.
З успамінаў загадчыка аддзела Ігара Валянцінавіча Жолудзева: “...У аддзеле замежнай літаратуры працавалі Партнова Вера Іванаўна, Палякова Бэла Маркаўна, Вітрук Людміла, Абруціна Лена і Пакацілава (Шацько) Люда. Абруціна Лена скончыла інстытут замежных моў на год раней за мяне. Яна была адной з самых прыгожых дзяўчат у інстытуце...”.
Алена Сяргееўна крайняя злева
З 1970 года працоўны шлях Алены Сяргееўны працягнуўся ў аддзеле мастацтва, дзе яна займалася пытаннямі камплектавання, апрацоўкі і каталагізацыі грамкружэлак, абслугоўвання імі чытачоў. А.С. Абруціна распрацоўвала інструктыўна-метадычную дакументацыю па арганізацыі і працы фанатэк у публічных бібліятэках рэспублікі. У 1976 годзе ёю было складзена інструктыўна-метадычнае пісьмо “Работа с грампластинками в массовой библиотеке”, якое ўтрымлівала апісанне асаблівасцей арганізацыі фанатэкі, характарыстыку гуказапісаў і спецыфіку працы з імі.
Вялікі практычны вопыт, высокі прафесіяналізм, адданасць любімай справе зрабілі магчымым са студзеня 1974 года паставіць Алену Сяргееўну на чале музычнага сектара. Будучы на гэтай пасадзе, яна прымала непасрэдны ўдзел у камплектаванні фанатэкі, стварэнні даведачнага апарата да яе, клапацілася аб яе тэхнічным абсталяванні, актыўна папулярызавала грамзапісы і музычную літаратуру сярод чытачоў.
З матэрыялаў асабістай справы Алены Сяргееўны: “...Чытачы ведаюць А.С. Абруціну як чалавека эрудзіраванага, карэктнага, роўнага, які бездакорна валодае тэхнікай фанатэкі. Калегі паважаюць за шматгадовы вопыт працы, спагадлівасць, добрапрыстойнасць, душэўнасць...”.
Яе прафесійная дзейнасць заўсёды была цесна звязана з грамадскім жыццём калектыву бібліятэкі: на працягу доўгага часу Алена Сяргееўна была палітінфарматарам і прафаргам аддзела, засядацелем таварыскага суда бібліятэкі.
За гады плённай працы імя Алены Сяргееўны неаднаразова заносілася на Дошку гонару, яе праца была адзначана Ганаровымі граматамі: у 1967 годзе – Ганаровай граматай Міністэрства культуры БССР і БРК прафсаюза работнікаў культуры; у 1972 годзе – Ганаровай граматай Міністэрства культуры СССР і ЦК прафсаюза работнікаў культуры.
На кіруючай пасадзе А.С. Абруціна адпрацавала трынаццаць гадоў да самага выхаду ў 1987 годзе на заслужаны адпачынак. Ужо будучы на пенсіі, Алена Сяргееўна вярнулася ў бібліятэку і на працягу года яшчэ працягвала працаваць у аддзеле мастацтва.
У 2002 годзе Алена Сяргееўна скончыла свой жыццёвы шлях.
Матэрыял падрыхтаваны навукова-даследчым аддзелам бібліятэказнаўства.
Аб ветэранах і супрацоўніках Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі чытайце ў рубрыцы навін “Партрэты: гісторыя бібліятэкі ў асобах”.
