Магілёўскі аматар творчасці Уладзіміра Сямёнавіча выдаў за свае грошы зборнік яго вершаў на роднай мове.
“Пра жыццё, пра волю, пра сябе” – так называецца кніга з беларускім варыянтам вершаў Уладзіміра Высоцкага, якая нядаўна выйшла ў выдавецтве “Кнігазбор”. Прыгожае ілюстраванае выданне на 230 старонках, дзе побач з рускамоўнымі арыгіналамі суседнічаюць пераклады. Іх аўтар – магілёўскі выкладчык матэматыкі і фізікі, журналіст і пісьменнік Міхась Булавацкі. Пра свой шлях да Высоцкага ён напісаў у прадмове. Цікава, што рускі паэт дапамог яму ў свой час удасканаліць беларускую мову.
– У канцы 80-х мінулага стагоддзя ў ВНУ, дзе я выкладаў, дазволілі весці заняткі па-беларуску, – узгадвае перакладчык. – І хаця я, як той казаў, нарадзіўся з мовай, узніклі невялікія складанасці, бо доўгі час ёй не карыстаўся. Аднымі лекцыямі не стаў абмяжоўвацца, узяўся за мастацкія творы. Аднойчы некалькі радкоў з верша Высоцкага “Паляванне на ваўкоў” добра ляглі на беларускую мову. З гэтага ўсё і пачалося. Зараз пераклаў ужо 45 вершаў, але той першы лічу самым удалым.
Адметна, што дагэтуль Высоцкі ў беларускім выкананні амаль не існаваў, акрамя некалькіх вершаў, якія пераклаў Рыгор Барадулін. Міхась Булавацкі папрасіў, каб народны паэт Беларусі крытычна праглядзеў яго працу. “Гэта добра, – сказаў той, азнаёміўшыся з перакладамі, – але яшчэ трэба рэдагаваць”. На жаль, сустрэча, якую прызначыў “дзядзька Рыгор” магілёўскаму перакладчыку, не адбылася. За два дні да яе пісьменнік пайшоў з жыцця. Булавацкаму вярнулі яго рукапісы з “птушачкамі”. Гэта прымусіла яшчэ раз перагледзець спрэчныя радкі. Улічаны таксама крытычныя выказванні Генадзя Бураўкіна, Лявона Баршчэўскага. Перакладчык і зараз гатовы выслухаць карысныя парады і меркаванні. У прадмове ён пакінуў свой электронны адрас, па якім з ім можна звязацца.
Міхась Булавацкі не прэтэндуе на нейкую выключнасць. Шчыра прызнаецца, што ў Высоцкага ёсць творы, якія наогул яму не даліся. Як, напрыклад, “Дарожная гісторыя”. “Не атрымліваецца перадаць словы дакладна, – кажа ён. – А калі нешта мяняць, адыходзіш далёка ад аўтара. Мне ж важна найперш захаваць дух аўтара, яго экспрэсію, дынамізм, глыбіню пачуццяў”.
Выданне тыражом 1 000 асобнікаў убачыла свет за кошт асабістых сродкаў перакладчыка і спонсарскіх ахвяраванняў. “Імя Высоцкага магічнае, – усміхаецца аўтар. – Калі я называў яго, людзі адразу ж рэагавалі і пагаджаліся дапамагчы”.
Аўтар публікацыі: Нэлі Зігуля.
Крыніца: газета “Звязда”
Чытайте таксама:
- Открылась улица Высоцкого
- Незаменимый
- Хрущевская пора, стихов очарованье
- В Киеве открыли первый музей Высоцкого, в Симферополе установили памятник
- В Магадане открыли памятник Высоцкому
- Создается Международный центр им. Владимира Высоцкого
- Памятник Высоцкому установили в Приэльбрусье
- Мероприятия, посвященные дню памяти Высоцкого
- Высоцкие, что из Сельца
- Владимир Высоцкий. Спасибо!
- Памятник Высоцкому установили в Новогрудке
- В Париже прошел вечер, посвященный Высоцкому
- День рождения В. Высоцкого отметили в Москве
- Повесть о Высоцком выходит в прокат
- Конкурс на проект памятника Высоцкому
- День рождения Владимира Высоцкого отметят выставкой
- Вышла книга В. Высоцкого
- Песни Высоцкого в иллюстрациях Шемякина
- РГБ подготовила библиографический указатель о Владимире Высоцком
- Выставка "Ни единою буквой не лгу…"
