Будынак Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі – сімвал Мінска – ужо больш за 13 гадоў наведваюць жыхары і госці нашай сталіцы.
У 2011 годзе супрацоўнікі аддзела экскурсійна-метадычнай работы распрацавалі экскурсію “Дзень нараджэння ў бібліятэцы”. Нацыянальная бібліятэка Беларусі стала адной з першых устаноў культуры, дзе пачалі праводзіць падобныя мерапрыемствы. Дзеці і бацькі атрымалі магчымасць не проста адзначыць сямейнае свята ва ўтульным будынку, але і далучыць дзіця да чытання. Каб наведванне галоўнай бібліятэкі краіны стала для імянінніка запамінальнай падзеяй, у маршрут экскурсіі была ўключана забаўляльная праграма ў дзіцячым гульнявым пакоі, наведванне агляднай пляцоўкі і музея кнігі. Дзеці і бацькі пакідалі пажаданні ў “Кнізе імянінніка”, якая была створана супрацоўнікамі аддзела.
За 8 гадоў з моманту распрацоўкі экскурсіі нашы першыя імяніннікі выраслі. Пазнаць іх, калі сустрэнеш у бібліятэцы ў якасці чытачоў, можна з цяжкасцю. Але, як паказаў час, яны пра нас не забываюць. “Добры дзень, а дзе можна знайсці «Кнігу імянінніка»?” – з такім пытаннем у аддзел экскурсійна-метадычнай работы звярнулася маладая дзяўчына. Аказалася, што яе імя Анастасія Акуліч, а на экскурсіі “Дзень нараджэння ў бібліятэцы” яна пабывала 12 чэрвеня 2012 года. Вось гэта сюрпрыз!
Мы прынеслі Анастасіі “Кнігу імянінніка” і задалі некалькі пытанняў.
– Анастасія, раскажыце пра сябе. Чым вы займаецеся?
– На дадзены момант я студэнтка 2-га курса Вышэйшай школы эканомікі. Вучуся ў Маскве па спецыяльнасці “сусветная эканоміка”.
– Як узнікла ідэя вярнуцца ў Нацыянальную бібліятэку праз 7 гадоў і знайсці “Кнігу імянінніка”?
– Тады, падчас экскурсіі, мне распавялі, што пасля 16-ці гадоў можна стаць чытачом Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі і ўбачыць памятны запіс у “Кнізе імянінніка”. У гэтай кнізе мая мама напісала пра маё жаданне стаць чытачом праз пяць гадоў (мне тады было 11). Я так і планавала, але не выйшла: падрыхтоўка да паступлення ў ВНУ і іншыя абставіны. А цяпер мне трэба пісаць курсавую працу па тэме, звязанай з Беларуссю. Таму я вырашыла запісацца ў Нацыяналку і знайсці неабходную мне інфармацыю.
– Але сёння можна ўжо ў 14 гадоў стаць карыстальнікам Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі.
– Да? Я пра гэта не ведала!
– Для вас і вашых гасцей гэта быў першы візіт у Нацыянальную бібліятэку Беларусі? Як вы даведаліся аб экскурсіі “Дзень нараджэння ў бібліятэцы” і чаму вырашылі адзначыць сваё свята ў нас?
– Так, тады я ўпершыню прыйшла ў Нацыянальную бібліятэку. Экскурсія – гэта падарунак цёткі на мой дзень нараджэння. Яна ведала, што я вельмі люблю чытаць, люблю кнігі. Таму яна зрабіла мне такі сюрпрыз.
– Экскурсія ў падарунак была сюрпрызам?
– Так, я не чакала гэтага. На 11-годдзе ў мяне былі і іншыя падарункі, якія я нават і не ўспомню зараз. Але гэты падарунак-сюрпрыз я запомніла на ўсё жыццё.
– Хто быў з вамі ў той дзень?
– На экскурсіі са мной былі мама, тата, мая сястра і іншыя госці.
– Якія ўспаміны і ўражанні засталіся, што больш за ўсё запомнілася?
– Усім вельмі спадабалася экскурсія. Калі мы падняліся на аглядную пляцоўку паглядзець на Мінск з вышыні птушынага палёту, то ўбачылі горад зусім іншым. У Мінску не так шмат высокіх будынкаў, а тым больш будынкаў з назіральнай пляцоўкай, на якую могуць падняцца наведвальнікі. Нават на коле агляду няма магчымасці доўга знаходзіцца на самым версе. А на агляднай пляцоўцы Нацыянальнай бібліятэкі можна не спяшаючыся прагуляцца і палюбавацца відамі горада. Дарэчы, я жыву недалёка, таму змагла нават убачыць свой дом. Я памятаю, што нас вельмі ўразіла дастаўка кніг. І тое, што ў “алмазе” знаходзіцца столькі дакументаў. Пры гэтым з масы ўсіх кніг, часопісаў і г.д. трэба абраць патрэбны дакумент і даставіць да чытача такім незвычайным спосабам – гэта проста дзівіць! Вядома, запомніўся музей кнігі, у якім можна ўбачыць рэдкія выданні.
– Ваша жаданне стаць карыстальнікам Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі споўнілася. Што гэта значыць для вас?
– Цяпер у мяне ёсць магчымасць карыстацца інфармацыйнымі рэсурсамі Нацыянальнай бібліятэкі. Тут можна атрымаць шмат карыснай інфармацыі. Акрамя таго, можна працаваць і аддалена. У дзяцінстве бібліятэка асацыюецца больш з мастацкай літаратурай, а цяпер разумееш, што тут вельмі шмат дакументаў і баз даных, якія могуць дапамагчы ў вучобе. Можна сказаць, што экскурсія “Дзень нараджэння ў бібліятэцы” паспрыяла рэалізацыі маёй мары – стаць чытачом галоўнай бібліятэкі краіны.
– Вашы планы на будучыню?
– Цяжка сказаць. Як правіла, незапланаваныя падзеі пакідаюць найбольшыя ўражанні. Як, напрыклад, мая цяперашняя вучоба. У пачатку адзінаццатага класа я і не думала, што паеду вучыцца ў іншую краіну.
– Ці складана ў такім юным узросце жыць асобна ад родных, у іншай краіне?
– Безумоўна, гэта не проста. Дома лепш.
– Вы – малайчына! Мы шчыра жадаем вам вялікіх поспехаў у будучыні.
Матэрыял прадастаўлены аддзелам экскурсійна-метадычнай работы.
