З 4 па 29 лютага 2008 года ў Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі (кальцавы калідор, 3-ці паверх) адкрыта юбілейная кніжная выстаўка «Ён першы сеяў зярняты...», прысвечаная 200-годдзю з дня нараджэння паэта, драматурга, тэатральнага дзеяча, перакладчыка, публіцыста і асветніка В.І. Дуніна-Марцінкевіча.
Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч па праву лічыцца заснавальнікам новай беларускай літаратуры, першым яе класікам. Жыццёвы шлях пісьменніка ахоплівае ледзь не ўсё ХIХ стагоддзе, а яго творчы шлях – гэта шлях ад фальклорных і ананімных твораў да сталай прафесійнай літаратуры, пройдзены ў перыяд станаўлення беларускага прыгожага пісьменства. Самаахвярным грамадзянскім подзвігам, улічыўшы канкрэтныя гістарычныя ўмовы, можна назваць творчасць В.І. Дуніна-Марцінкевіча - паэта, драматурга, тэатральнага дзеяча, перакладчыка, публіцыста і асветніка. Яна ўяўляе рух да рэалізму і адлюстроўвае мастацкія пошукі ўсёй беларускай літаратуры ХIХ стагоддзя, але, на жаль, дайшла да нашчадкаў далёка не ў поўным выглядзе. Дунін-Марцінкевіч адзін паспеў напісаць па-беларуску столькі, колькі вядома з напісанага яго сучаснікамі.
- арыгінальныя прыжыццёвыя выданні («Гапон», 1855; польскамоўныя творы, выдадзеныя ў Мінску і Вільні ў 1856, 1857, 1861 гадах);
- перавыданні пачатку ХХ в. на польскай мове («Гапон», «Вечарніцы»);
- «Пан Тадэвуш» А.Міцкевіча ў перакладзе Дуніна-Марцінкевіча;
- даваенныя і пасляваенныя выданні;
- «Нязнаны верш» (1868), упершыню надрукаваны на старонках газеты «Мінскі лісток» у 1902 г. без прозвішча аўтара.