З 1 верасня па 11 кастрычніка 2010 г. у зале выяўленчых і відэадакументаў (пам. 307) ладзіцца кніжна-ілюстрацыйная выстаўка “Святло кнігі ў выяўленчым мастацтве”, прысвечаная Дню ведаў.
Чытанне і кніга ў выяўленчым мастацтве – тэма досыць папулярная. Малюнак кнігі як спадарожніка чалавека з’явіўся шмат стагоддзяў назад. Напрыклад, карціна Рэмбрандта “Тытус, які чытае ", праца Ж. Фрагонара “Дзяўчына, якая чытае кнігу” і інш.
У сярэдзіне XIX ст. у Расіі кніга была доляй амаль выключна людзей з вышэйшага грамадства. І. Крамской напісаў партрэт сваёй жонкі, якая чытае ў садзе на фоне вячэрняга неба. Без кнігі не маглі абыходзіцца філосафы (партрэт У.З. Салаўёва работы І. Крамскога), вучоныя (партрэт Д.І. Мендзялеева работы І. Рэпіна), пісьменнікі (партрэт М.А. Валошына работы Б. Кустадзіева), дзеячы мастацтва (партрэт А. Бенуа, створаны Л. Бакстам). Уплыў імпрэсіянізму выклікаў ў мастакоў цікавасць да малюнка чытання на адчыненым паветры, што дазваляла найбольш ярка перадаць светапаветранае асяроддзе. У шэрагу гэтых работ творы У. Сярова “Партрэт А.Я. Сіманович”, К. Каровіна “У лодцы”.
У апошняй трэці XIX ст. французскія імпрэсіяністы ўключылі кнігу як частку сямейнага жыцця ў вялікую колькасць сваіх твораў. Так, персанажы карцін О. Рэнуара чытаюць кнігу за сняданкам (“Сняданак у Берневале”), чытаннем заняты сяброўкі (“Дзяўчыны, якія чытаюць"), закаханыя (“Адзінота”), маленькія дзеці (“Джэйн і Жэнеўева Кейлібот”). У Эдуарда Манэ чытанне кнігі выкарыстоўваецца як спосаб спадабацца дзяўчыне (“Чытанне”), кніга – спадарожнік адваката (“Партрэт адваката Жуля дэ Жюі”), паэта (“Партрэт паэта Стэфана Малармэ”).
На выстаўцы прадстаўлена каля 100 дакументаў. Гэта альбомы, кнігі, паштоўкі, рэпрадукцыі работ рускіх, беларускіх і замежных мастакоў, “кніжная тэма” раскрыта і ў рускім плакаце.
Кантактны тэлефон: 293-27-58.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
